*Biep biep*, daar komt een appje binnen. *Tringeling* daar gaat je RING af: iemand staat voor de deur. Oh, en daar belt mijn dochter: “Die moet ik even pakken”. Sinds wanneer zijn we zo ontzettend belangrijk geworden dat we ons gezamenlijk schuldig maken aan asociaal gedrag en dit schijnbaar ook nog eens normaal vinden?
En wat doet dit voor ons geluk? Ik schreef er een column over op Ze.nl en je leest hem hier:
